to make us "one"..

Halbuki insanın duygularını yazmak zorunda kalması ne kadar acıklıdır..

Ama buradayım işte, oturmuş yazıyorum. Ben acınacak halde miyim şimdi? İnanmak zor geliyor bana, ama evet, acınacak haldeyim. İnsanların başarı gördükleri yerde ben kapkara, dipsiz bir uçurum görüyorum. Başarı bu mu? Yalnız kalmak? Herkesle konuşurken aslında kimse ile konuşamamak? Ben yalnızım. Onca arkadaş, dost, akraba arasında hiç kimsemin olmaması çok garip. Al işte. Kağıt Kalemden medet umuyorum. Rezalet. Kağıt kalem sıcak değil, nefes almıyor, bana cevap vermiyor, sevdiğim gibi kokmuyor..
Neden o zaman?
Çünkü başka şansın yok. Sen bu yolu seçtin, neye mal olacağını bilmeliydin. Hayal kurmak ne rahattı değil mi? Bütün masalları kendine uyarlayınca gerçekten öyle olacağını zannettin. Zavallısın. Sen sadece doğanın elenmesi gereken bir kusurusun. Ama yine de yaşayıp dengeyi bozuyorsun. Yok olman gerek.
Hayır, ben kusur değilim.
Ben bu dünyaya geldiysem, bir amacım vardır. Herkesin var.
Öyle. Kurda yem olacak yavrunun bile.
Hayır!
Ben yavru değilim! Beni öldürmekte geciktin!
Hayır, daha iyisini yaptım. Senin kendi kendini öldürmeni sağladım.
...!
Ama ikimiz biriz! Niye kendini öldürüyorsun?
Çünkü, biz birer hatayız. Normal bir insan bu konuşmayı yapamaz.
Ama bu bizi daha üstün yapmaz mı? Bir bedende iki ruh. Biz daha üstünüz.
Olmamamız gerekir. biz doğanın dengesini bozuyoruz. Zaten yeterince bozuk. Yaşamaya devam edersek daha da bozulacak.
Ne yani? Hiç umut yok mu? İntihar mı edeceğiz??
Eh.. mantıklı olan bu, ama..
İşte! Sen de ölmek istemiyorsun!
Tabii ki ölmek istemiyorum gerizekalı seni! Ama ölmemiz gerekirdi.
Gerekirmiş! Peh! Madem bizi ayırdılar, o zaman birleştirebilirler de.
İşte şimdi mantıklı konuşmaya başladın.
Ben senim, unuttun mu?
Buna hala nasıl şaşırıyorum, bilemezsin. Peki, düşündüğüm şeyi mi düşünüyorsun?
Düşündüğümüz şeyi. Bizim tek zihnimiz var.
Doğru. O zaman yapılacak şey belli.
Beni iyileştirebilecek birini bulmalıyım. Beni tekrar bir bütün yapabilecek birini.
O zaman yalnız kalmayacağım işte!

...
Ah hayır. Yine yalnızım...